Jak wykonać izolację akustyczną podłogi pływającej?

Jeżeli chcemy zadbać o komfort akustyczny w pomieszczeniach, zwróćmy uwagę na prawidłową izolację od dźwięków uderzeniowych, dochodzących z pomieszczeń usytuowanych nad nami. W tym celu zaleca się podłogi pływające. Jak dobrze zrobić izolację akustyczna podłogi pływającej? Jakich błędów nie popełniać?

Niewątpliwą zaletą podłogi pływającej jest poprawa komfortu akustycznego wnętrz. Podłoga tego typu w żadnym punkcie nie styka się ze stropem i ścianami, dzięki czemu nie przenosi drgań z sąsiednich pomieszczeń. Jednak konieczne jest zachowanie dokładności podczas wykonywania izolacji.

Po pierwsze – dobierz izolację

1. Najpierw należy ustalić rodzaj i pożądaną grubość materiału izolacyjnego, którym zabezpieczymy podłogę pływającą.
2. Materiał powinien charakteryzować się możliwie niską sztywnością dynamiczną, a jednocześnie zapewniać odpowiednią wytrzymałość na obciążenia (minimum 200 kg/m2), co wynika bezpośrednio z zastosowania wylewki betonowej.
3. Takie wymagania spełnia wełna kamienna, która pozostaje na tyle miękka, by skutecznie niwelować wibracje akustyczne przechodzące przez konstrukcje, a z drugiej strony wystarczająco twarda, by znosić obciążenia ściskające od strony podłogi.
   

   Podłoga pływająca na stropie betonowym

4. Dobór grubości izolacji uzależniamy od wymiarów stropu oraz pozostałych warstw podłogowych, jak również przewidywanego natężenia dźwięków powietrznych i uderzeniowych. Warto postawić na rozwiązania, które charakteryzują się wysoką stabilnością wymiarową, bez względu na temperaturę czy poziom wilgotności powietrza.

– Inwestorom indywidualnym, projektantom i wykonawcom zalecamy stosowanie płyt akustycznych PAROC SSB 1, które skutecznie chronią przed dźwiękami uderzeniowymi. Nawet niedużej grubości płyty znacznie poprawiają komfort w gotowym wnętrzu – podkreśla Adam Buszko, ekspert z firmy Paroc.

Po drugie – przygotuj podłoże

• Właściwe prace wykonawcze rozpoczynamy od ułożenia warstwy izolacji na stropie, który uprzednio trzeba dokładnie oczyścić i odkurzyć.
• Jeśli strop oddziela pomieszczenia, w których panować będą różne temperatury (np. salon nad nieogrzewanym garażem), dodatkowo powinniśmy rozłożyć folię, która będzie pełnić funkcję paroizolacji.
• Podstawowym warunkiem skuteczności podłogi pływającej jest zachowanie dylatacji pomiędzy podłogą a ścianami i innymi konstrukcjami budynku przenoszącymi dźwięki uderzeniowe. Dlatego między powierzchniami pionowymi a boczną krawędzią wylewki umieszcza się docięte paski z wełny kamiennej o grubości minimum 10 mm. Pamiętajmy przy tym o odizolowaniu wełną wszelkich przewodów i instalacji biegnących w warstwie posadzki.
• Płyty izolacyjne, które umieścimy na stropie, powinniśmy przycinać precyzyjnie – tak, aby zapewnić bezszczelinowy kontakt pomiędzy każdą kolejną płytą. Unikajmy montażu niedużych, resztkowych kawałków wełny, aby nie spowodować niepożądanych nieszczelności. Płyty dokładnie do siebie dociskamy i układamy w sposób mijankowy, aby nie dopuścić do powstania stref o obniżonej wytrzymałości na ściskanie.
• W czasie prac montażowych należy unikać bezpośredniego chodzenia po płytach izolacyjnych.

Po trzecie – wykonaj wylewkę

Ostatnim krokiem jest ułożenie warstwy dociskowej, na przykład w postaci wylewki betonowej lub jastrychu, a na sam koniec – wykonanie posadzki. 

1. Ułożone na stropie płyty izolacyjne przykrywamy folią budowlaną.
2. Folię wywijamy na ścianę na wysokość dylatacji obwodowej, a następnie łączymy na zakład szerokości minimum 10 cm.
3. W ten sposób zapobiegniemy przeniknięciu zaprawy, czy to w postaci jastrychu, czy wylewki samopoziomującej, do warstw izolacji.

– To spotykany błąd wykonawczy, który skutkuje sztywnymi połączeniami warstwy dociskowej ze stropem konstrukcyjnym, a w konsekwencji – znaczącymi mostkami akustycznymi – wyjaśnia Adam Buszko. – Warstwa wylewki betonowej na płycie PAROC SSB 1 powinna być jednorodna, o minimalnej grubości 50 mm oraz nie powinna się stykać ze ścianami bocznymi. Podczas wylewania betonu należy zainstalować tymczasowe przejścia transportowe w celu uniknięcia bezpośredniego chodzenia po wełnie. Mogą to być arkusze drewniane lub z płyt g-k.