Ocieplenie płaskiego dachu

Konstrukcję nośną dachów płaskich zwykle stanowią prefabrykowane płyty TT, trapezowe blachy stalowe, pełne płyty żelbetowe lub betonowe płyty kanałowe. W przypadku podłoży betonowych, niezwykle ważne jest odpowiednie przygotowanie samej powierzchni.

W przypadku podłoża betonowego gładkość jego powierzchni powinna odpowiadać gładkości betonu po usunięciu deskowania. Nierówności między elementami wyrównujemy do 1:15, ewentualne szczeliny o szerokości powyżej 12 mm wypełniamy zaprawą cementową.

Dobry spadek dachu

Podstawowa zasada dotycząca dachów płaskich to fakt, iż konstrukcje tego typu nigdy nie są całkowicie płaskie. W polskim klimacie zerowy kąt nachylenia dachu niemal na pewno oznacza problemy eksploatacyjne związane z mechaniczną degradacją materiału izolacyjnego czy korozją stalowych blach i łączników mechanicznych. Dlatego też przyjmuje się, że planowane spadki w przypadku dachów płaskich powinny wynosić co najmniej 2-3°.

Montaż paroizolacji

Gdy podłoże jest już gotowe, w kolejnym kroku wykonujemy barierę paroszczelną, dzięki której unikniemy kondensacji ciepłego powietrza na warstwie izolacyjnej. Za warstwę paroizolacji może służyć membrana bitumiczna lub warstwa 0,20 mm folii paroizolacyjnej, która nie ulega procesom starzenia. W przypadku renowacji starej połaci dachowej, za barierę paroszczelną może posłużyć istniejące pokrycie. Jeśli to konieczne, w charakterze podłoża dla paroizolacji wykorzystujemy wełnę mineralną o grubości 20-70 mm.

Montażu paroizolacji dokonujemy możliwie jak najbliżej „ciepłej’, wewnętrznej strony konstrukcji. Oznacza to, że minimum ¾ izolacji termicznej powinno znajdować się nad paroizolacją. Konieczne jest wykonanie zakładek na co najmniej 200 mm, gdyż w przeciwnym razie może wystąpić „efekt kominkowy”, powodujący zasysanie wilgotnego powietrza i zamarzanie zawartej w konstrukcji wody w okresie zimowym. Poprawnie wykonane uszczelnienie konstrukcji dachu pozwala uzyskać równowagę temperatury wewnętrznej i zewnętrznej, a także wilgotności oraz ciśnienia.

Dobór izolacji termicznej

Dobór rozwiązania termoizolacyjnego w żadnym stopniu nie zależy od rodzaju konstrukcji nośnej. Płyty izolacyjne działają jak warstwy rozprowadzające obciążenie mechaniczne. Oznacza to, że właściwości wytrzymałościowe zarówno materiału izolacyjnego, jak i pokrycia dachowego, powinny sobie odpowiadać. Obok parametrów termicznych, wyboru konkretnych produktów należy więc dokonywać w oparciu o wymaganą klasyfikację ogniową oraz właściwości mechaniczne.

– W przypadku izolacji dachu płaskiego należy użyć co najmniej dwóch warstw płyt z wełny mineralnej, gdzie warstwa spodnia charakteryzuje się lepszymi parametrami termicznymi, a warstwa wierzchnia powinna zapewniać trwałe, twarde i ognioodporne podłoże dla warstwy pokrycia dachowego. Płyty rowkowane należy zastosować tak, aby poziom rowków był jak najbliżej poziomu membrany dachowej, a więc mniej więcej 20-70 mm od górnej powierzchni.

Układanie izolacji na blasze trapezowej

W konstrukcjach dachów płaskich, gdzie warstwę nośną stanowi blacha trapezowa, wykonawca powinien bezwzględnie pamiętać o zasadach właściwego układania materiału izolacyjnego. Podstawową regułą rozmieszczania płyt jest układ mijankowy, czyli unikanie sytuacji, w której narożniki czterech płyt zbiegają się w jednym punkcie. Płyty możemy układać równolegle lub prostopadle do fałd blachy, łącząc je ze sobą pomiędzy fałdami blachy lub na fałdzie. W pierwszym przypadku płyty o określonej grubości mogą się ze sobą stykać tylko pod warunkiem, że będzie istnieć określony, maksymalny dystans pomiędzy owymi fałdami („a”). W przypadku łączeń na fałdzie płyty wymagają podparcia o odpowiedniej szerokości („b”).

Tekst i zdjęcia Paroc